[noot: bij elke letter van het “Alphabet of erotic Misery” staan 9 Nederlandse woorden (sommige ervan zijn neologismen). deze serie gebruikt deze woorden op lyrische wijze in korte teksten, waar vaak ook verwezen wordt naar de bisterschilderingen van de letter in kwestie, die soms ook verwijzingen bevatten naar andere Realiteiten.]
a, zoals in alfa
Die blinde God van ons, die kosmische azijnzeiker die William Blake zo treffend weergaf: op handen en voeten, sleurende aan een of ander acefaal monster, een staal van Zijn creatie. De maden druipen uit zijn onderrug, zijn weggevreten kont. De wereld is de wereld is de wereld & de wereld is rood & vurig & amorf. Zijn dode, aberrante blik beloert Zichzelf, eerst met Zijn ondoorgrondelijke Woede, & dan verstijft zijn Worden, in het volle Besef van zijn Daad, tot een geheel athymisch Zijn, het Al van dit gruwelijke verderf.
Hij is het licht vergeten, het Woord dat Hij was. Alles wat bij Hem is, verdwijnt in Zijn Niets.
Hij, de volmaakte Asman van ons fameus humaan abattoir, wij, de meest beestachtigen onder Zijn schepsels. Zijn Wijsheid, dat oneindige, eeuwige Tapijt waaronder wij middels smeken en bidden al ons falen, al onze wandaden als stof wegmoffelen, want tot stof zullen wij wederkeren, toch?
Bid maar, smeek maar, laat ons Hem onze offers zien, het meesterschap van onze wetenschap, de geuren van onze gassen en wierook, gooi de splinters van onze machtigste bommen Zijn hemel in.
God is tijdloos en atretisch uit het Niets geboren. Zijn Lichaam kent geen opening. Hij is een infiniet Begin, de Alfa van het Niets dat immer weer vergaat tot Niets & aan Zichzelf geen Einde ziet. Er is geen zin, geen doel, geen telos. Hij is Er. Zijn Wezen is perfectie, is goddelijk atelisch.
