voor t.k.
het is gemis dat jou de ochtend openstreelt
om je het stilste wit van de zon te tonen
die te branden staat op velden onder sneeuw
het is een vogel die naar jou toe huppelt
jij raapt haar op & streelt haar veren
haar oogjes breken in jouw hand
het is een weg die (langzaam langzaam) leidt
van hier naar het beloofde, hoge land:
jij hebt daarvan geen kiezel in de hand
het is een kleed dat valt & jouw de naakte
schoonheid toont, het glooien van dijen
het toppunt van een tepel, achteloos
het is het harde van de haat in elke moederstem
omdat het leven in haar breken blijft
terwijl zij slechts volmaakt haar leven geven wil
het is het radeloze zachte dat zichzelf
in jou verliest & dan versteld staat
van de puinhoop die ze achterlaat
het is jouw liefde voor de liefde
die telkens weer in jou & haar ontstaat
het is haar goddelijke lach die nooit vergaat
dv 23-11-2013 @15:42
