Bij het declameren der Neo-Kathedraalse Verbigrammata wordt traditioneel een kladblaadje van 98 bij 62 mm gebruikt om bij het inktdoppen van de pen de pennestreek te testen. Deze declamatiekladjes groeien bij de geoefende verbigramdeclamator uit tot met de eigenlijke declamatie resonerende asemisch-kalligrafische miniaturen.
Regine Clauwaert hierover: “De beperking waaraan het declamätorische schrijven per definitie onderworpen is bouwt een creatieve spanning op in de Neo-Kathedraalse neofiet. Die spanning vindt dan een uitweg in het door de meditatieve oefening geritmeerde expressionisme van de declamatiekladjes, waar dan plots wel sporen herkenbaar zijn van werken uit de canon van de Visuele Poëzie. We herkennen de humanoide inktkrabbels van Henri Michaux, de lyrische lineatuur van Velimir Chlebnikov, de tot onleesbare grafiek verworden passie van Christian Dotremont…”
Heil Regine!
