voor N. L.
Ik wou jou vatten in een klankgedicht
Jouw naam verletterd tot een toverspreuk
Jouw stem de roep waarvoor ik gaarne zwicht
Bazeltaal met intellectuele jeuk,
Perverse onderstroom, dat is zo leuk!
Ik zie jou nu, het wonder dat je bent:
Der minne eenvoud word je nooit gewend.
Ik: jij leert mij om mij heen te kijken
Naar het lege waarin ik word gestemd
Tot instrument, ’t Niets dat wij nu ijken.
DIANA (voorheen Lylia) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd).
