Het is zo donker dus ik stoot wat om,
Glasbreuk bewijst het naakte van voeten.
Ik word wakker & ik weet niet waarom,
Is er toch nog wat dat wij U moeten?
Was ’t niet genoeg? Moeten wij nog boeten?
U heeft mij laatst nog de keel gewrongen
(U was in dromen binnengedrongen
& Eiste liefde op die u niet kent),
Wij beefden in uw nijd, maar toch zongen
Wij, wij, het schone dat U niet kent.
DIANA (voorheen Lylia) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd).
