2045, in a place not so far from here Oud, getaand daar ’t vele lusiteren Met in hun splitsen steeds de scheve klok Die schaarslagen lang de tijd wil weren Uit hun schuilen in ’t dorpse dichtershok, & Elk geruis van pijn verguist tot tok, Verstaan voortaan de dichter & zijn vrouw Elkander in hun […]
Maand: januari 2013
voor N.L. Het schone is het schone dat in jou Berust, & daar, aan randen van zichzelf Zichzelf herkent, ontroering brengt & wou Dat al jouw liefde werd tot één gewelf Waar ieder schuilen kon, & ook jijzelf. Jij hebt in jouw verdriet verdriet vergaard & Pijn in pijn tot harde steen verzwaard. Ik heb […]
“Mag ik je zien, horen, huldig ik op mijn knieën, het sterrenhuis voor ogen, waar de jonkvrouw woont.” Palladas aan Hypatia Geen christenhond zal jou nog raken ooit Geen dwaas kan jou met schande belagen & Al het kwaad verschuift van toen naar nooit Niemand moet jij nu nog ooit behagen, Jij moet geen lafheid […]
voor N. L. Jij bent de diafane dageraad Een weerschijn die de ganse nacht optilt, Een rode sluier die in wit vergaat Aurora die mijn wilde hart verstilt. Ik zie het schone dat jij voor ons wilt, Jouw licht dat dwars door tijd & plaats bestaat De stille liefde ver van alle haat Hoe wij […]
In ’t donkere woud van mijn verlangen Is dit, mijn zang, mijn uitverkoren daad. Ik dien tot niets, ik dien geen belangen & Zang verdwijnt als druppel rond het zaad: Het is de ware naam niet van de haat. Wat leeft in mij, leeft overal: de taal Vereist een slotakkoord aan elk verhaal, Kabaal verslikt […]
Er is teveel. Ik schakel alles uit: Ik doe het licht uit want dat licht is niet Jouw zon die brandt in mij, die weerschijn stuit Op alle wanklank ook, die hoor ik niet. Ik hoor jouw stem die mij in mij gebiedt Tot onaantastbaarheid & mijn smaak Verbeurd verklaart, mijn zwijgen wil, & ik […]
voor n.l. jij werd hout waar ik greep, en takkenzijn de vingers die mij streelden, evenen ik voelde hoe het wou verstrakkenongenadig als de honden om mij heen. ik heb de schoonheid Schoonheid aangeraakttoen mij de dood vergat bij mijn geboorte.ik heb de liefde diep in mij verwenstwant niemand ziet, niemand geeft om wat ik […]
Categorieën
giacometti’s gave
Het lijf is een lijn, teder huiveren Van ruimte in de ruimte die wij zijn. Handen willen de handen zuiveren Armen de armen ontdoen van de pijn De wereld wordt in onze ogen klein, Het lichaam punt in’t vlak van eeuwigheid & Draagt zichzelf voorbij de lelijkheid Tot waar jouw staren sterren doet ontstaan, Tot […]
Met het ranke, het reine van woorden Die tot niets verdwijnen in hun zinnen, In de klaarte van het hoge noorden Waar het zonlicht licht in licht beminnen Wil, opdat het onze kan beginnen; In een verstrengeling van ik & jij Tot wij, opdat het groter, mooier zij Zo vraag ik nu & steeds jouw […]
