(antwoord op een dizain van Ludy Bührs)
Vergeef mij, schone, dat ik even niet
De weelde van jouw schitteren bezing,
Dat niet jouw gouden lokken nu mijn lied
De zang ontlokken, drang die ik bedwing
Omdat ik zag & mij als enkeling
Gevangen weet in nog een dieper zwart,
Dan waar jouw licht zo heilzaam vond mijn hart.
In mijn zoeken naar de grond van lijden
Trof plots het ware mij, streng & hard:
’t Zijn de sluiers slechts die ons verblijden.
LYLIA, een reeks van 449 dizains is een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd).
