In de trage loop van verdane tijd
In de kale, kalme rust van de dood
In het vaste van de nijd & het spijt,
In de wet van de letter, in de nood
Aan gebrek zijn wij tot onszelf ontbloot:
Schemerige verzen, warende schim
Rond het blote skelet van Elohim.
Ik roer met een veer in een zucht van jou.
Er is ik, hoe wreed ik jouw naam bemin,
& Het splijt mij tot man & jou tot vrouw.
LYLIA, een reeks van 449 dizains is een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd).
