ACTIE, IK KOM
Ik duw de deur open in jou, ik kom binnen
Actie, ik kom
Ik ben er
Ik ondersteun jou
Jij bent niet meer verlaten
Jij hebt geen zorgen meer
Als ontwarde draden vallen jouw zorgen neer
De nachtmerrie waaruit jij met woeste blik ontwaakte is weg
Ik sta jou bij
Jij zet met mij
Jouw voet op de eerste trede van de eindeloze trap
Die jou draagt
Die jou verheft
Die jou vervolmaakt
Ik stel jou gerust
Ik maak een stroom van rust in jou
Ik ben goed voor het kind van jouw droom
Toevloed
Toevloed van palmen op de beeldenring van de verschrikte
Toevloed op de sneeuw van de bleekheid
Toevloed op de haard … en het vuur flakkert op
ACTIE, IK KOM
Het elan van jouw gedachten wordt ondersteund
Het echec van jouw gedachten wordt afgezwakt
Mijn kracht is in jouw lijf, binnengeslopen
… en jouw gelaat verliest zijn rimpels, verfrist
De ziekte vindt niet langer haar traject in jouw
De koorts verlaat je
De vrede van koepels
De vrede van weerom opbloeiende prairies
De vrede komt weer in jou
In naam van het hoogste getal help ik jou
Zoals een fumarole
Vliegt weg al het gewicht van op jouw overladen schouders
De gemene hoofden rondom jou
De adders, de toekijksters op de ellende der zwakken
Zien jou niet meer
Zijn er niet meer.
Bemanning ter versterking
Mysterieus, in diepgaande lijn
Als een kielzog onderzee
Als een diepgaande zang
Zo kom ik
De zang neemt jou
De zang draagt jou
De zang wordt levendig door vele beekjes
De zang wordt gevoed door een verstilde Niagara
De zang is geheel en al voor jou
Geen tangen meer
Geen zwarte schaduwen
Geen angsten meer
Er blijft geen spoor van over
Er zijn er geen meer om te hebben
Waar moeite was, is watten nu
Waar versnippering was, is een lasnaad
Waar besmetting was, is er nieuw bloed
Waar de tralies waren is nu de open oceaan
De dragende oceaan en jij, helemaal,
Intact, als een ei van ivoor.
Ik heb het gelaat gewassen van jouw toekomst.
(Vert. dv, met dank aan Marc Tiefenthal voor de nodige hulp)
AGIR, JE VIENS
Poussant la porte en toi, je suis entré
Agir, je viens
Je suis là
Je te soutiens
Tu n’es plus à l’abandon
Tu n’es plus en difficulté
Ficelles déliées, tes difficultés tombent
Le cauchemar d’où tu revins hagarde n’est plus
Je t’épaule
Tu poses avec moi
Le pied sur le premier degré de l’escalier sans fin
Qui te porte
Qui te monte
Qui t’accomplit
Je t’apaise
Je fais des nappes de paix en toi
Je fais du bien à l’enfant de ton rêve
Afflux
Afflux en palmes sur le cercle des images de l’apeurée
Afflux sur les neiges de sa pâleur
Afflux sur son âtre…. et le feu s’y ranime
AGIR, JE VIENS
Tes pensées d’élan sont soutenues
Tes pensées d’échec sont affaiblies
J’ai ma force dans ton corps, insinuée
…et ton visage, perdant ses rides, est rafraîchi
La maladie ne trouve plus son trajet en toi
La fièvre t’abandonne
La paix des voûtes
La paix des prairies refleurissantes
La paix rentre en toi
Au nom du nombre le plus élevé, je t’aide
Comme une fumerolle
S’envole tout le pesant de dessus tes épaules accablées
Les têtes méchantes d’autour de toi
Observatrices vipérines des misères des faibles
Ne te voient plus
Ne sont plus
Equipage de renfort
En mystère et en ligne profonde
Comme un sillage sous-marin
Comme un chant grave
Je viens
Ce chant te prend
Ce chant te soulève
Ce chant est animé de beaucoup de ruisseaux
Ce chant est nourri par un Niagara calmé
Ce chant est tout entier pour toi
Plus de tenailles
Plus d’ombres noires
Plus de craintes
Il n’y en a plus trace
Il n’y a plus à en avoir
Où était peine, est ouate
Où était éparpillement, est soudure
Où était infection, est sang nouveau
Où étaient les verrous est l’océan ouvert
L’océan porteur et la plénitude de toi
Intacte, comme un œuf d’ivoire.
J’ai lavé le visage de ton avenir.
