over asemische schriftuur (4)>>>
<<< over asemische schriftuur (2)
turn baby turn
Terwijl bovengronds onder donkere wolken fatale aardverschuivingen het literaire landschap dusdanig onzeker maken dat apocalyptische visioenen de verduurde synapsen der vele verletterde breinen teisteren, floepen in de kelders & souterrains één na één de cursors aan. Elk einde is een nieuw begin & niets gaat ooit verloren. Dezelfde factoren die de ondergang van het ancien régime in de letteren versnellen, vormen prima meststoffen voor een nieuwe groei, een pas opgestarte cultuur in de biologische zin van het woord, zo je wil. Wat als bedreigend en negatief wordt ervaren voor wie er geen baat bij heeft, is positief en stimulerend voor hen die niets liever zien gebeuren.En gelukkig hebben wij allemaal (uiteindelijk) de reflex om het positieve te willen zien.
Het internet is sinds (even voor) de eeuwwisseling voor eenieder met een open geest een natte droom : het is het gedroomde terrein voor de uitzet, uitbouw & verspreiding van een creatieve activiteit die zich ongebonden, zonder inperking in netjes gelabelde vakjes, democratisch(?), wars van elk commercieel belang & zonder bezwarende of dogmatieke inmenging van buitenaf kan ontplooien. De droom wordt ondertussen ernstig bedreigd door vele verscholen controlemechanismen & de ronduit agressieve machtsontplooiing van monopoliehouders in de netwerkinfrastructuur <footnote required>, maar de mogelijkheden voor de fanatieke beoefenaars van de tot een marginaal gegeven verworden literatuur zijn nog immer bepaald ontzagwekkend.
Nog nooit eerder in de geschiedenis heeft de vrije, op experimenten beluste creatieveling dergelijke middelen & potentie ter beschikking gehad. Een immens distributiepotentieel is slechts enkele muisklikjes verwijderd. Verwante geesten over heel de wereld zijn ogenblikkelijk opspoorbaar & voor je het weet wissel je van gedachten in de koortsachtige debatten op het wereldwijde sociale netwerk. Artiesten van diverse pluimage, mensen met de meest uiteenlopende motivaties onderzoeken spontaan de nog onontgonnen terreinen van de menselijke creativiteit. Zij doen dat met open vizier, met oprechte interesse in de kunde en respect voor kennis van de ander, in een vrije deelnemerscultuur waar het genot van te kunnen delen (to share) met anderen belangrijker geacht wordt dan het persoonlijk gewin.
Jack Keguenne – ‘Douleur de la poupéé‘ – 1983
Het is dankzij en binnen een dergelijke sharecultuur dat een fenomeen als ‘asemic writing’ kan plaatsvinden. Je dient dat fenomeen, dat verschijnen van de asemische schriftuur als een benoembaar (deel)proces in het kluwen van de mondiale creatieve, ‘spirituele’ bewegingen, dan ook niet te willen gaan zien als zo’n lekker modernistische literaire stroming met stichters, adepten, manifesto’s, baanbrekende genieën en slaafse epigonen. Los van de nostalgie daarnaar (o, de heroïek der onverschrokken krijgers der avant-garde!) kan je dit, net zoals bv. de thans uitdeinende Flarf-beweging, m.i. beter interpreteren als een dissipatieve, boven-individuele kracht die zich als een golf door de oceaan van de creatieve energieën voortplant. Of nog, concreter in deze geheel door de trafiek van code bepaalde kunstenaarsomgeving: als een virus dat de individuele praktijk van creatievelingen over heel de planeet infecteert, haar met bepaalde uiterlijk herkenbare symptomen behept, dan wel de machine van haar creatief proces op subtiele wijze bijstuurt, zodat zij op haar beurt een mutatie van de viraal besmette code doorgeeft.
Een soortgelijke energetische golf heeft volgens nog te bewijzen neo-kathedraalse axioma’s een traceerbare initiële basiscode, een ontwarbare cluster van inputs. Als een spiraalbeweging ontleent de ene golf haar curve aan de energie en aan de traceerbare resten van de voorgaande. Van daaruit, na de init-fase, gebruikt het de lopende praktijk der creatievelingen als voedsel en als omgeving, massa waarbinnen de golf zich kan ontwikkelen, voortplanten, om zo te resulteren in een imponerende afzet van al dan niet recycleerbaar creatief afval, dat later als input kan dienen voor een hernieuwing van de beweging.
Of, in een ander metaforisch net gevangen: het is een vrij wetmatig verlopende groei met een ontkiemen, een rhizomatische groei, een hysterieke fase van vruchtbaarheid & bloei, & een rijkelijk afsterven tot voedingsbodem voor de volgende regeneratie. In een nieuwe episode van deze reeks schrijfsels gaan we proberen deze onderscheiden Fasen der Asemische Schriftuur te vatten in een oscillatie tussen die beschrijvingspolen, de vreemd-metaforische attractorvelden van ‘golf’ en van ‘groei’.
Ondertussen, immers, heeft mijn levensruimte zich gevuld met een quasi voltallige Radio Klebnikov Live Band en de niet geringe, enigmatische verschijning van een Levende Legende van de Detroitse underground: John Sinclair. Onmerkbaar is in mijn typen het onweerstaanbare ritme van de blues gekropen. Het wil er weer uit. Het wil naar u toe. Het wil zingen tot u. En de muzikanten: they just know what to play…
