Er is geen daar, nergens kom ik nog uit
Er is geen ooit, mijn nu bereikt dat nooit:
Ik strek mij uit, & voel jouw warme huid
Jij ligt hier naakt met eeuwigheid getooid
& In dat toen werd ik als as verstrooid.
Vuur is mijn ruimte, mijn laaien is tijd:
Mijn lichaam vergaat & kil is mijn nijd,
Als dolende schaduw hinder ik ’t licht.
Mijn kras in jouw ijs, mijn teken van spijt,
Smelt weg & ik zwicht: mijn gloed was slechts schicht.
Categorieën
