Longue silence, ou je m’avainissoys Hors la memoyre & des Dieux, & des hommes, Fut le repos, ou je me nourrissoys Tout deschargé des amoureuses sommes. Mais, comme advient, quand a souhait nous sommes, De nostre bien la Fortune envieuse Trouble ma paix par troys lustres joyeuse, Renovellant ce mien feu ancien. Dont du grief […]
[sneeuwpret met ogma] Hoor jij de stilte al, het klankgebrek Dat na de eerste sneeuw het land bedekt & Alle ruimte in een laagje wit betrekt? Zie jij de kraaien ook, elk dier een vlek Die naar het nachtzwart van de aarde bekt? Ruik jij buiten in de vrieskou ook het hout Dat in de kachels […]
[oprispingen uit de maag van nuerenberg] Alles is hier. Middenin dit licht ligt Het duister dat ik overdraag. Uw schijn Is hoe mijn vuur zich aards heeft ingericht: Links, rechts, ver, hoog, hoe vol is toch uw zijn! Mijn woorden branden niet, te veel venijn, Mijn verzen raken niet het weke van uw hals. Mijn klacht streelt niet het […]
[rotonde] Hier is alles. De nachten stapelen De lagen donker op de lagen zwart & Het duister komt de dag insijpelen, Maakt de ruimte droef & klein & hard. Ik leef mij in, het cijfer is mijn hart. Mijn grote zang roept universa t’rug, Ik gun de toekomst slechts mijn rug & Draai het vlieden […]
[berchem, bijna middernacht] De stad is glas. Hoge kerstversiering glanst In lage etalages. Drie koningen Op junkiebenen strompelen gekopstanst Onder de lens. Blauw. Een meisje wil zingen Van weleer (“mag ik u iets vragen, mijnheer?”). Er huist verlatenheid in alle dingen, & U ontsluit het feilloos keer op keer. Wij zijn u daarvoor dankbaar, lieve heer […]
[gedateerd] U schrijdt met in uw sleep een sterrenbeeld. Uw geest is het klare achter donkere luchten. Uw lichaam is van g*d ons meegedeeld. Uw luister is een kluister voor mijn zuchten. Nooit kan ik uw wezen nog ontvluchten. Ik spartel in het ijle als een ridicule zalm, Mijn woorden sterven uit tot lege galm […]
[verband] De deregulatie van de dienstregeling, Het bloed op de sporen, de grijze Smurrie, de subsidieregeling, Het boerse ontkennen van het wijze, Nijd in de liezen, vingers die wijzen Het gelijk dat niet ophoudt met het spijt Het stof wil maar niet onder het tapijt, De stem die breekt in het holst van de hal […]
[fatale schuld] Uw mond, uw kijken zo oneindig rond, Het raken van uw arm aan de mijne, Het frêle waaruit u toch zo klaar ontstond, Uw ochtend glorieus, uw adem lijnen, Waartussen ik geheel wou verdwijnen. Gij, die niets van u, ik die niets van mij Weerhield, uw ogen fel, uw zucht in mij […]
[lach] Als alles zo aan alles raken zou, Zoals uw adem toen aan de mijne, Dan was dit nu geen tijd die iemand wou: Geen oord, geen tel kan daar ooit verdwijnen, Waar niets haar uitgestrektheid vindt, lijnen Niets uitlijnen, alles trekt tot punt ineen. & Als ik zie hoe alles nu verdween, & Waar […]
