Als alles zo aan alles raken zou,
Zoals uw adem toen aan de mijne,
Dan was dit nu geen tijd die iemand wou:
Geen oord, geen tel kan daar ooit verdwijnen,
Waar niets haar uitgestrektheid vindt, lijnen
Niets uitlijnen, alles trekt tot punt ineen.
& Als ik zie hoe alles nu verdween,
& Waar u leefde niets meer van leven
& Waar wij ademden van ons geen een:
Als al het niets duurde maar heel even.
20/10/2010 rev 01/03/2011
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis)
