Noch nu, noch toen heeft zichtbaar ooit bestaan:
Ik zag mijn kijken in uw ogen in
Mijn ogen & uw beeld wou daar gaan staan
& Niets van mij kon nog de wereld in,
Want in uw ogen lag mijn hele zin.
Nu vermijd ik dat men mij moet mijden,
Mij moet zien, de afgrond van mijn lijden,
De lege lijnen van uw schittering
Die steeds verder in het donker glijden
& Mijn verval erin, verbittering.
25/12/2010 rev. 01/03/2011
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis)
