Ik heb jouw blik gezien, openbaring
Van hoe ik bloed in mij, die trage dood.
Ik wou je hand nog zoenen als een ding,
Symbool van hoe ik mij in jou ontbloot.
Jij bent constant mijn overvloed & nood.
Ik lees jou overal & zie jou nooit.
Jouw letters dansen in een land van ooit:
Jouw huid, jouw hals, het bleke licht erin.
Mijn komma knielt, treurnis die jou tooit.
Ik spreek U uit, een eindeloos begin.
13/02/2011 rev. 28/02/2011
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis).
