Ik wou mijn dood verslaan in rake woorden
Voorspellen hoe de wereld mij ontbeert.
Mijn pad liep in zichzelf verloren, oorden
Doemden op, dromen die jij nu begeert.
Jij hebt al lang jezelf in mij verleerd.
Ik lig te branden in een houten huis.
Ik woel mij bloot, er zijn geen goden thuis.
Ik kleef jou aan omdat ik ooit in jou begon.
Ik val uiteen in klanken, beelden, ruis.
Ik vlieg in jou, jij monsterlijke zon.
14/02/2011 rev. 28/02/2011
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis).
