Er is nog steeds een toestroom in mijn lijf,
Een sterk infuus van jouw betovering:
Jouw haren zijn het woelen waar ik drijf,
& Van je huid voel ik een tinteling,
& Van je strelen nog de loutering.
Daarbuiten voel ik slechts de ergernis
& Binnenin het knagen van gemis.
Ik wrijf mijn zwart af aan dit lege blad,
Ik wentel mij in de verdoemenis:
Ik heb het mooiste toen & nooit gehad.
18/02/2011 rev. 27/02/2011
