Ja deux Croissantz la Lune m’à monstré:
Autant de fois plaine nous est descreue:
Et deux Soleilz, qui m’ont cy rencontré,
Autant de toy m’ont la memoire creue,
Que m’est la force en l’attente recreue
Pour le long temps, qui tant nous desassemble,
Que vie, & moy ne povons estre ensemble.
Car le mourir en ceste longue absence
(Non toutesfois sans vivre en toy) me semble
Service esgal au souffrir en presence.
Vert. Robert de Does, Amsterdam 1994, ISBN 902534961:
Twee nieuwe sikkels heeft de maan getoond
En even vaak is hij weer afgenomen;
Twee zonnen hebben zich aan mij vertoond
En evenveel is jouw beeld toegenomen
Als ’t wachten mij aan geestkracht heeft ontnomen
in al die tijd, nu jij bent weggegaan,
dat ik en leven niet meer samengaan,
want sterven in dit eindeloze scheiden
(Al zal ik altijd in jou voortbestaan)
Is mij gelijk aan ongescheiden lijden.
