November & wanhoop’s donkere dagen
Verstrengelen, ik streel mijn handen
In het bed vol slangen waar wij lagen
Het duister is te sterk, het gaat verzanden,
Breekt monden open met verbeeld verlangen.
Iemand sist “agape” & ze meent het niet
De vlam slaat aan, ik hoor mij kermen:
“Waarom slaat gij mij met stalen stangen?
Wat heb ik nog dat gij nog wil? ” Ik zwijg.
Mijn botten breken, ik ben uw dode kroon.
Categorieën
