Afdrukbare release van de eerste cyclus (pdf – versie 0.1.0.3) “Human kind cannot bear very much reality.” T.S. Eliot Burnt Norton, Four Quartets, 1943 “Belief and inerrancy are as 1:1” Alan Sondheim, ‘sources can be assumed by tracing trajectories back to origins.’ message to the cyberculture@zacha.org list Sept. 13, 2010, @ 6:28:13 AM //@ init […]
Maand: september 2010
Er bestaan twee (auteurs-) uitgaven van de Délie: Sabon 1544 zie http://www.emblems.arts.gla.ac.uk/french/books.php?id=FSCa Gordon 1564 zie http://www2.lib.virginia.edu/rmds/portfolio/gordon/literary/sceve/index.html Een NKdeE must read is Pascal Quignard‘s La Parole de la Délie, Mercure de France, 1974, ISBN 2-7152-2275-0 ~ De Délie van Maurice Scève is geen klein bier, het is wat mij betreft even hoog aan te schrijven als […]
I Het macadam barst uit in zwarte scheuren. & de geulen van de leugens liggen open, Regen voert er schimmel aan: het er rot. Natte purperen pluche puilt uit de droeve monden. Katoen kerft strak in de wrong van polsen & adem dauwt de blinddoek aan. Met de schoenen pardoes plonzen de burgers in de algen, de […]
Toy seule as fait, que ce vil Siecle avare
I In het macadam barst het zwart uit scheuren. De gore geulen van de leugens liggen open, De regen voert er schimmel aan, het rot. Natte pulken purper puilen uit de droeve monden. Katoen kerft lijnen in de polsen & een bange adem dauwt de blinddoek aan. Met de schoenen plonzen brave burgers in de […]
de gevatte tantaal
III ik waak & sta er hels omrand, de blanke pit waaraan uw einder is ontbrand, ik reik & ledig in het droeve donker van uw Karagol mijn droge zucht, mijn taal bereikt uw oor maar niet de vrucht, ik slik & bind het branden aan de pijn, ver- enig ons & deze plaats in […]
ik heb de ogen & ik geef je de ogen & de ogen vervelen je. ik zucht de lucht uit die je blaast. ik heb het einde & het einde vervelt schromelijjk. abuis. zo ook de winden waaien: ik heb het geluk & het geluk zegt mij de dag aan & ik zeg dag tegen […]
ekphrase met dubbele k
ze draaien voor het doek & het doek heeft de plooi van de benen voor ware plooi genomen, het tijdsgewricht, dus je ziet ons dansen zie je ons daarvoor niet dansen traag, toen voor de genaaide naad van de einder, waar het lachen de gezichten diep heeft gegroefd, waar het nu & de lucht aan […]