Het is dag: een speelding is jouw hunk’ren,
& eeuwig dwarrelt hier jouw sjaal & jurk &
mijn schalkse letters drukken in het zonlicht
een schaduw uit op het oker van je huid.
De wereld wiebelt & ’t zicht valt rozig uit,
& lust beperkt de kleuren van het kijken.
’t Is waar dat jij op haar begint te lijken:
in je haren lees ik al haar geuren, &
diep in jou staat haar zingen te gebeuren.
Het was die dag dat U ontstak haar licht.
