Kwint
1.
Je zegt: nu, er welt hier
toch een traan, de vaart is weg.
Je ziel verpatst je ziel aan objectieven: geroofde
koopwaar voor een prikje op de markten
van plezier. Je hult je lachend in Kasjmir.
Een huilebalk op naaldhakken, blindelings
te stampvoeten staat in het hooi, het rubber
in aanslag. Stond. Daar. Die bibberkont.
Alleen de koude op je tong
was niet gelogen.
2.
Ik spel je geen herstel: er is geen er. Het
gebeuren schrapt dit schrijven weg & spreekt
in mij. Verschrikkelijke schoonheid
stond er in het razen van verandering:
geschreven, hier,
daar had je mij, waar ik jouw kras
herhaal. Onherroepelijk verdwijnt
het lijdend voorwerp mij
uit zinnen als wie
houdt er nog van mij.
3.
Onze jongen lacht, mijn ogen
rusten in zijn palmen & zijn lied
is zacht. De meiden kliederen
met losse kronkels een verhaal
doorheen de dode lijn
van ons bestaan. Zij zien,
zij zien wat jij niet ziet: mijn taal
te branden staan in de strakke
loop van een spiraal.
4.
De zaal is wereldwijd
de ledigheid van een zich
ontlastende herinnering.
Vurig in het donker danst
een koppel tot het komt.
Kalashnikov,
kalashnikov,
kalashnikov.
