schrijven nee ik zal je nu een derde wereld skrijven & alle wervelende wrevel
in je ogen wrijven. ik zal de klanken s & k & r, de diepe strepen van je nagels
in mijn rug met c’s & h’s niet zalven, je perk was park is nu mijn zerk & in graniet
staat daar je kerk, gewelven die de zinnen van mijn ziel genadeloos bedelven
stort al je nijd gerust in afgelijnde vakjes dijn & mijn, dit laagste nederlands
is ook mijn taal, het laat je mooiste beeld in zwarte zon verstijven. roest.
het is die ene vleugelslag die in je lijf zal blijven, de rimpels staal van
haat & schade, krassen op een doods bevroren vijver. ik val als regen
op je dak, mijn adem giert door kieren in het raam, ik zie je liggen rillen
in een veld vol kraaien, ik reik je nog een hand, de hand verkrampt, verlangen
rekt de nacht tot elk moment op scheuren staat, rampzaligheid breekt los,
ik gil de ochtend open in je mond, je lippen branden in mijn vel een zon,
ik ben je roet, mijn bank is zoek, je kleren smeulen, ik vloei in geulen,
de groeven in mijn hoofd bloeien open als riolen, mijn vingers worden
vette varens, ik wuif mij uit, verdonkermaan, verzacht tot mos, verklein
mijzelf tot schrompelend gemurmel, schimmel, schaduw, schande.
Categorieën
