Ik zit in een kast. Zit ik in een kast? Het is een kast.
Het is volslagen donker & ik kan niet tasten of bewegen, maar ik ruik het hout. Boenwas ook, & er hangt een vage geur van vers gewassen textiel.
Een kleerkast dus.
En la honda noche universal...
Vreemd. Ik kan mij niet herinneren dat ik Spaans sprak, & toch denk ik deze woorden. Letterlijk.
Ik zie het als gebeiteld in graniet, zwarte achtergrond, er dansen vlammen rond. Een rather cheap effectje uit de vroege dagen van het internet.
Internet?
Waar? Waartussen?
Onkruid wieden in de tuin. De zon danst op haar rug, de schouderbladen glimmen, het is een oogverblindend kolken van licht op haar huid van oker. Een roodborstje knerpt en knettert in de boom boven haar, ze draait zich om alsof het zingen van de vogel haar van mijn aanwezigheid verwittigde. Ze kijkt me aan, ontdoet zich lachend van haar rok, gooit de groene blouse in de takken.
Hier gebruik dit maar, zegt ze, nadien & ze plukt haar slipje van de struik. Er zat al een vochtplek in, zie ik nu.
Waar ben ik? Mijn hoofd doet pijn, ik moet mij gestoten hebben.
En la honda noche universal…
Het wordt warm plots, heet, de geur van brandend hou
