uit het teruggevonden kladboek van 1992, deze nogal zwaar bewerkt
RONDLEIDING
voor m.e.
In deze velux hier, daar stond de volle maan,
weerspiegelde zijn bleke lach. Ja, die schoorsteen
was ook toen al een puinhoop, waaruit je schuins
het krijsen stijgen horen kon van ruziënde buren,
maar als je even luisteren kon of kan in dit bestand,
even luid & onvoldaan, hoor je ook het fluisterende
glijden op zijn lippen van de letters van haar naam.
Er glinsterden wat nevelige tranen, nu al lang
vervangen door de zure nevel in dat spinnenweb.
Merk ook op het volledige ontbreken van kleur
in het droeve donker van zijn ontbonden droom.
Hier komt ’s morgens elke dag & woordeloos
de late zon de kamer binnenvallen, wrijft loom
haar leugen tot haar leugen waarheid wordt,
lichaam dat zijn lichaam tot op het bot ontbloot.
& Hier tenslotte heb je dan het kamertje, het bed,
alwaar de dichter toen – helaas -ternauwernood
ontsnapte aan een zachte, mooie dood. Ik dank
u zeer, mevrouw, meneer, voor uw royale fooi.
dv, kessel-lo, 1992/ 09-08-2009 @ 2:50
