6.
dirk vekemans draagt dit met eerbied op aan zijn soulmate P. Van Sant
afscheid is een contradictio in terminis. scheiden
doe je niet, je gaat alleen maar af van ons naar ik
met druipende tussen je trillende vingers de regen
van je ogen, tranen van genoegen, parels aan je rafelige
schoenen. toenagelen zeg je dan, alsof je ik nog zoiets
kan. ik heb & had je schoonheid al, die krijg je niet kapot.
je liefde bengelt aan mijn wimpers, het vocht wil er niet af.
mijn ons ontwaakt in de volzongen leegte van dit ik. niet.
geniet gerust van onze eenzaamheid, breek verder af de wegen
van dit hier & nu naar rome. dit rijk verkruimelt toch, slijk schept
slijk op de vette lagen van je onverzadigbare drift. er drijft een lijk
of duizend al, hier, voorbij de stad. er zijn er drie van ons die vieren,
delen in de droefenis van ons verdriet.geniet, & slaap je zonden uit,
ze zijn al lang naar elke onbestaande god verzonden.
maak je ik toch verder af. kerf je naam erin. sta op. verschijn.
