de wereld bibbert als ik wakker word, ik zit er middenin. de zon licht op, mijn ogen barsten uit de tranen van de afgelopen nacht. o kijk het waait, de wind rukt mij de tong uit de verzuurde mond. de glazen scherven van verstaalde gesprekken, de zerpe witte wijn, uw almacht schuurt & schuurt mijn laatste woorden glad. de haat in mij ontwortelt, ik verlaat de grond van mijn bestaan. het zullen weer de dokters worden die mij vertellen hoe ik over liefde heen moet gaan.
u leeft nog verder in zwaar geinfecteerde bestanden. staan doet er niets meer, we vallen allemaal. u spreekt nog verder, in een mij volstrekt ontvreemde taal. de moord die u mij zo dodelijk legaal verwoordt, bengelt aan het halsrecht van éénzelfde dood. het rinkelt lijken waar uw geld verdwijnt.
u bent het slijk dat ik verzegel, de ring is niet een ring maar een spiraal.
ziezo. dat was weer een mooi kinderverhaal.
