ik warm mijn naakte voeten aan de case van mijn grote pc, waarlangs scelsi galmt. i pressagi. ik ben nog dronken van gisteren, maar ik drink maar wat door. negotium. geen vrouw, geen kinders en de vogels fluiten. er zit een gat in mijn onderbroek. ik werk sinds een maand bij de vlaamse overheid. 1400 euro ongeveer, maaltijdchecks included. niveau b111. lucky to have that job.
nu eet ik Crevettess Grises Epichés van de Aldi. er zitten hier en daar wat rare haren tussen. heb net mijn eerste loon gekregen, zie je, nu hoef ik niet meer te gaan bedelen bij mijn vrienden en mijn ex, die heeft nooit geen tijd, dat snap ik wel. twee kinders en een hoge job, vroeger deed ik niet alles maar wel behoorlijk wat, nu valt dat weg, maar ze redt het wel. het is een sterke mooie vrouw, met een totaal gebrek aan empathie, maar daar wordt je dus net sterk van, en, uiteindelijk, mooi.
wacht, ik zet wat mozart op. pianoconcerto kv467. kv. zover gaat het.
ze speelt heerlijk piano. gediciplineerd, met een laagje emotie erop. af en toe dringt het door, dan zit het in haar vingers. zoiets vergeet je niet.
shit nu zit ik weer te grienen.
ik maakte de vleugels van mijn standbeeldje ‘reva’ terwijl ze sjosta speelde. ik had de vogels mee, toen. alles wat ik doe is voor haar, maar ze wil het niet weten. het brengt niks op.
nog maar een glaasje bij het andante.
af en toe zwelgen in zelfmedelijden is leuk, maar het brengt niks op. ik zweer dat dan ook af maar met al die alcohol in je lijf lukt dat niet erg. als je het niet erg vindt, ik heb maar wat bach opgezet. de fundamenten, weet je wel. het italiaans concerto, ik wou dat ze dat speelde, ooit.
het is haar op het lijf geschreven, zoals ik ook ben. maar ik ben alleen maar letters, vergeefse woorden. ze zegt dat we niet bij elkaar passen maar niets is minder waar. het ene roept het andere aan, het andere weet zich geroepen.
christophe rousset maakte net effen een foutje.
de goldbergvariaties dan maar. het gehum van glenn. nu we toch bezig zijn. ze kwam langs met een fles porto. de eerste variatie is te hevig. zoals het hoort. hij neemt gas terug, net zoals ik deed. doorgaan. het is de beste neukmuziek aller tijden. zes, zeven uur lang. ik was nog jong.
met haar kwam ik er over. langzaam, maar ik was er bijna. ik kon haar al zien zoals ze was, quite a sight.
maar alles is nu toe en af. netjes. zoals het hoort.
ik wil mij ook wel van kant maken, daniël, maar ik zie er de zin niet van in, dat doet alleen maar de kinderen pijn. dat ik je begrijp, begrepen heb, dat weet je wel. het doet er niet toe. ik vecht wel effie door tot ik finaal dezelfde kant instuik.
eerbiedige groet,
dv
