over het sublieme einde van de suprematie iedereen weet alles. onherroepelijk verglijdt het alles naar die nare deeltjes tijd. plaats wordt er gevonden, belevenis & avontuur. geen zon breekt door de wolken, geen druppel valt. verstild tril ik je leegte om tot gele koorts, aids, malaria. het ene oog is uit. het andere is blind. […]
elke geboorte is een maatstaf van het onbestaande wat verbogen is verbuigt het zijnde naar de ondergang. wie buigt vernietigt elke heerser tot een streep. paars bloed doorwolkt het witte laken. schittering ontstaat aan de randen van de voortschrijdende randen. lip is de zon & de maan is je tong. in sintels van verbanden wikkel […]
de tijd is het verlangen van de plaats naar tijd de wetten van de tijd verbergen dat zij door ons zijn opgesteld. hun gedrag vertoont gelijkenis met die grijze bedelaar vandaag die voor de grootste supermarkt van de stad – ter grootte van zo’n ‘bedreigde kruidenier’ – de anderen van zijn terrein verjaagt. Hij slaat […]
sweat dreams are made of this wat mij sinds lang een vage schijn van het reële was brandt mij nu dagelijks het netvlies in. u draait in mij uw kwalijke schamperheid tot diepe schaamte om. wij verdoezelen met slijm van kwijlende monden het falen dat ons allen treft. u spreekt maar hebt geen recht u […]
Vier van de vijf dromedarissen die Kolonel Kadhafi aan de President van Burundi schonk. Ze grazen hier vlakbij aan de straatkant. De vijfde? ‘On a déjà mangé, monsieur’. Niemand weet erg goed wat ermee aan te vangen. Wat er hier allemaal fout loopt, is niet beschrijfbaar in een vlugge post. Ik staak dan ook mijn […]
Zicht op Bujumbura vanuit de riante villa waar ik ontvangen werd. In het midden het Tanganyka meer, daarachter ligt Congo. In het meer huist volgens een plaatselijke legende de monsterlijke krokodil Gustaaf. Die vreet dan in het verhaal alle Belgen op. Ik zal het beest wel op poëtische wijze bedaren en het de kennis van […]
Op twintig minuten vliegen van Bujumbura was het nog volop licht. Even later was het stikdonker. De evenaar weet je wel: de dag sluit zich hier in het tempo van een dichtslaande deur. De aarde trekt zich hier het zwart als deken over het lijf & doet haar ogen toe. Tijdens de rit van de […]
ik slik. de koude in mijn beenderen wordt zwoelte van omzwachtelende slangenvellen ik heb u lief zoals de liefde zich in goud vertaalt: ik baal. ik bek mijn woede uit het schuim op zoenerige lippen. eenzaamheid heeft ook de ware toedracht van het menselijke in mij onthuld. ik schrik. slik.u. gij zijt somtijds de schoonheid […]
de avond is een klomp ik kruip het scherm in waar jouw oog een leegte uitstraalt die ik ieder aanbevelen kan in lege woorden die van loze klanken zijn ontdaan. er is geen wij. er is een ons dat sterft in mij. het dienen dat wij dienen draagt het lege uit. span strak de bogen, scherp […]
