een volta in de rust maar leegte heeft geen kust
voor e.f.
de hyperstitie scheurt zich af van u mijn droeve
enkelband want in het ene huist het vele & het vele
trekt mijn hand naar waar het ene één was ooit & is
& altijd blijven zal de wereld wiegelt als een engeliefd
& elke ooft lokt effen falen taal & misbaar uit maar dat
is stilte met errond de stilte van geluid ik braakte al
uit de verneteling van haar genegenheid het alles uit
in bloei ziet niet de bloem zichzelf het rot ontrot je zal
in mij de woestenij ontdekken & het doen gaan doen zonder
iets te willen doen het geven zonder iets te geven de lering
krijgt dan de draaiing van een kunst je maakt een niets om
niets te willen maken want zij die wij aanroepen waren daarin
één van geest zij komen ons in onverschil wel stiekemaaien
ik heb uw t in elke hand kies maar van je weg de keuze weg
