2 3dimensionele representaties van een gefazeerde l!ntbeweging (l!ntmatige opname van een uitgeduurde l!ntdynamiek) – zie ook de gekende L!NT-designs
Aggregaten van l!ntbewegingen ( doorzichtige chaotische systemen zoals zwermen, maar ook complexere vergroeiïngen zoals economieën, culturele memes of ego-constructies*) gedragen zich in niet-geagiteerde toestand fasisch, ze neigen naar (een) stabiele innerlijke pulsering(en), zodat ze perceptueel kunnen weggezuiverd worden en en een ‘stilte’ bewerkstelligt kan worden in het aggregaat.
Het fasische aggregaat heeft om te overleven regelmatig betekenisvolle agitaties nodig of het verstramt, een verschijnsel dat de aggregaatsintegriteit in het gedrang kan brengen (het zgn. breukers-effect) : de aanhoudende pulsering wordt plaatsverwekkend, de Plaats zelf vormt bewegingsremmend slib, de puls verzwakt, de pulsering vereist steeds hogere energie, de energetische ‘noodpulsen’ doorbreken de afzetwanden van de plaatsafzetting en het ( de hel? het geloof? ) breekt los in het ongeritmeerde ‘buiten’, met een fatale pulsdoorbreking tot gevolg.
Elke aggregaatsdesintegratie is uiteraard goed nieuws voor de fertiliteit van het systeem in een iets meer omvattend perspectief. Breukers-effecten zijn derhalve niet alleen onvermijdelijk, ze zijn zelfs in bepaalde opzichten wenselijk.
Wat mij om wel heel erg duistere redenen hierop brengt: in de nieuwe Collapse, het tijdschrift voor filosofische research en development, staat naast talloze andere ongemeen boeiende zaken ook een interview met Tijd-ontkenner Julian Barbour. Barbour stelt in ‘The End of Time’ een natuurkundig en filosofisch systeem voor waar de tijd slechts een secundaire illusie is, die voor een correcte modellering van het universum alleen maar verwarrend werkt.
Het spreekt dat de Kathedraalse Leer enige sympathie kan opbrengen voor dergelijke revolutionair aandoende intuitie. Het weze echter duidelijk dat binnen ons stelsel natuurlijk de Plaats het illusoir-menselijke domein bij uitstek is, en dat enkel een bevrijdende ruimte-ervaring in de zin van een aanraking met het louter-tijdelijke van het reële zoals we tot 3x toe bij Sun Ra kunnen ervaren ( Sun Ra, Sun Ra, Sun Ra) , bij machte is om ons uit de plaatsomknelling te bevrijden, en ons vatbaar te maken voor de Oneindige Beweeglijkheid van alle Dingen (OBADI) , een ontzaglijk schone zij het ietwat trieste dynamiek, waarbij onze vreugde recht evenredig is met onze potentie om mede te bewegen dan wel te kraken, te lijden en te barsten middenin het Onhoudbare…
Enfin, een beetje een dense betoog, maar we moeten het kort houden. Internetjes! Omhoog met het Doorvoelde! Lang leve de slogan! Diep prieme de Geile Blik! Plaats is er om genomen te worden. De Breuk Erin!
—————————
* zie op PK-LP hoe een ego-constructie als L!NT-aggregaat te visualiseren is.
