de mogelijkheid wordt hier verkend om de klinkers ( die ten ene male ontbreken in het Chlebnikovse klankconstructivisme – klinkers krijgen als overgang, brandgang van de positioneringen van de medeklinkers geen eigen veld) te abstraheren als verknopingsklassen op een driedimensionaal stelsel van plaats-tijd-beweging
we zitten natuurlijk onmiddelijk vast als er geen mogelijkheid blijkt tot een reële duratie (bergson), maar hier kan je toch al een deleuziaanse inbreng van het virtuele veld van de potentialiteit zien: de klinker is een actualisatie van een traject ten opzichte van de afwijkende trajecten en draagt zo het afzien/afzichtelijke van de differentie in zich: à la fois, in de uiting zelf, want de klank verkrijgt die mogelijkheid tot abstrahering pas terwijl het die maakt
de letter is veruitwendigbaar als visuele verankering van het differentiëringsproces maar inwendig ( in het gebeuren) is het ook een ‘image’, met een zichtbaarheidswand, een klankbegrenzing die in de fonetische uiting wel kan doorbroken worden.
moet doorbroken worden want de verspreking zorgt net voor de topografische souplesse die de topologische voortzetting mogelijk maakt (klanktransplantatie wordt klanktransparantie, rekbaarheid, viscositeit)
enfin ’t is weer allemaal gebakken lucht
