Vernieuwing in de Programmatie van het Poëticale Excess
wij zullen zullen wij de kidsschoepende banen met onze gedroogde huid plaveien
& langs de wegen kerkers graven met onze kalke breeknagels
om te bergen in eer, geweten & uw zure slijmen ons spartelend gesterfte & zullen wij
in de uilentorens met onze opbrengstloze namen bekrassen de bronzen kelken
der machtige machtsbeluidende klokken waarin de woekerwinst is weggesmolten
van het steedse verzwijgen, waar de schande van uw ranzige Niet met het schamele
van uw onmachtige tekkels in de bebelde poelen van de stilte te forniceren ligt
& waar u als oppermacht de laatste sappen uit de wrattige weerstandsschelpen zuigt
wij zullen zullen wij de verzuurde zeeën met onze vermalen botten volstorten
& de manzieke meeuwen met enkele heupschoten van het neutronenkanon
uit de vervettende luchten plukken & de overvolle met hongerige negers bezette
overzetboten van de droogste der verschrikkelijk stinkende vluchtoorden
met de ons abusieflijk vergunde atoomwinden tot lichtresten herleiden
terwijl u genoeglijk op de stranden op de landelijk geteleviseerde verschijning
van onze lieve bibberkoning wacht & lachend in de armen van uw lichaam
uw mismaakte kinderen met snoep & surrogaat van sex & slijm
diep-christelijk versmacht
wij zullen zullen wij vervolgens u vragen
of het goed is wat we deden zo & of u zich
wel lekker voelt & hebt u overigens die malle
evy nog gezien dat was me toch wat & kent u
deze al de aarde is een flapperende oliebol
& wie er niet aan zuigen wil
die krijgt het vol in zijn
