&

“Sta zo niet met uw kont te zwieren, seffens komt de wereld klaar”. Mijn tong raakt net niet haar oorschelp als ik het haar toefluister in de volle zaal. Er gaat een rilling door haar lijf, ze glanst gespannen als een eigenhandig door Cage geprepareerde piano. De eerste spreker komt binnen, het wordt stil in de zaal. De blauwe zijde van haar kleed raakt mijn handen, vervluchtigt, raakt mijn handen weer. Doodsoorzaak: tactiele bedwelming.

We spelen het spel tot het ernst wordt & de eerdere ernst om de hoek door het smurriemonster van de dag likkebarend verzwolgen wordt. Het ontoelaatbare is een klavier, de eerste noten van de fuga klinken ijl maar onverzettelijk. De erotiek zit ‘m in de pedalen, de monden rondom ons verstommen dan, niemand kan aan deze melodie weerstaan.

De spreker ademt. De spreker zucht. De spreker schraapt zich omstandig de keel. Het is in het Pools dus iedereen grijpt naar zijn oortjes. “Goedievenink laidiesengentelmin” . De vertaling is het schuim op de Volga van een diepe vrouwenstem, ze heeft nog steppe in de keel. Het onderwerp is “Genetische algoritmen geprefigureerd in het werk van Pavel Filonov”.

We kwamen omdat we wilden komen, toch? We zitten als mussen gevangen in een zwarte vlek slavistenkraaien en kunstraven, maar iedereen benijdt ons het blos op de wangen.

& Straks gebeurt het, telkens weer.