Op basis van de drie voorgaande nummers van COLLAPSE kan ik deze nakende publicatie (15 mei) zeker aanraden. Ik heb net de eerste drie nummers van dit tijdschrift voor ‘Philosophical Research and Development’ in huis gehaald, en wat ik totnogtoe las was van een hemels niveau. Hier zit volks achter & bij elkaar dat durft denken, en doordenken, wars van alle academisme en met beide voeten in deze realiteit, ja de deze hier, achter uw scherm.
Opent allen de armen (en uw portemonnee) voor Collapse dus, het zit echt wel op de edge van het hedendaagse denken, het dondert er soms af de toekomst in, en het zijn nog ontzettend mooie boekjes ook.
Met de aandacht voor Lovecraft en ander groteske items, zou één en ander ook wel eens kunnen opduiken in ons groteskenonderzoek…
Meer info en abo’s zie www.urbanomic.com
Het eerste nummer ging over nummers. Echt. Nu ja, het thema was ‘numeriek materialisme’.
Het dateert van september 2006.
Met bv. een boeiend interview van ettelijke bladzijden met Matthew Watkins, de mathematische drop-out die een enorme website opzette rond wiskunde, de priemgetallen en watalniet, een echte Kathedraal is het! Verlies uzelf in priemgetallen en andere mysteriën op http://www.secamlocal.ex.ac.uk/people/staff/mrwatkin/
Een van de heren in het illustere gezelschap is de Franse filosoof Thomas Duzer, en die heeft een prachtige blog lopen, in het Frans weliswaar, als Anaximandrake. Ik worstelde mij net door een kort maar erg gecondenseerd stuk van hem over de “Wiskunde van de Intensiteit – een Logica van Zelf-gehoren”. Duzer trekt daarin van leer tegen de Lacaniaanse constructie van de Ander ten voordele van een positief, supra of is het infra-individueel Zelf, een soort actief onbewuste dat bij middel van de krachten van het verlangen het affirmatieve veld kan worden voor een onto-etho-logie, ter vervanging van de verworden / verworpen / verwerpelijke onto-theo-logie dan. De filosofen die ik meestal gemakshalve bij de lurven grijp door ze denkers in het spoor van Heraclitus te noemen, somt hij dan op als voorlopers van zijn onto-etho-logie ( Duzer noemt Heraclitus, the Stoa, Montaigne, Spinoza, Hume , Nietzsche, William James en Deleuze – ik zou er daar nog wel enkele bijflanzen, maar dat ben ik dan maar).
Voor mijn part mag ie dat de Grote 2K SuperDuzer of het neo-thomasizzlisme of whatever noemen, als het maar in die richting blijft gaan is het mij al goed. De gemeenschappelijke vijand is immers de Verstarring van het Ik, de neurose van het Ego met haar veelkantige Objectiveringsdrang die alles wil nekken of klemmen totterdood. En het maoistisch-recuperatief neo-ideologisme van Badiou natuurlijk.
Da’s de enige smet op de Collapse onderneming, het eerste nummer opent met een interview met Badiou, waarin ie weer ongestraft zijn dwazigheid mag verkopen. Dat heel de cognitieve wetenschap niet veel voorstelt bijvoorbeeld, dat het een programma is in plaats van een theorie, en dat men met dat programma niet veel verder staat dan de frenelogie van Gall. Nou. Euh. Misschien is het wel een goede zaak dat de cognitieve wetenschap qua wetenschap een programma is, en geen theorie? Misschien vind je met Badiou’s waarheid (ok: waarheden) alleen maar meer ‘waarheid’/ ‘waarheden’? Mag ik enkele verschillen aanreiken tussen de eerder racistische gissingen van Gall en de proefondervinderlijke bevindingen van de hedendaagse cognitieve wetenschap?
Nonsens en apekool, rijkelijk met versch spraakwater besprenkelt, het blijft verkopen. Daar is dan op zich niks mis mee, een Kathedraal is bv ook beperkt tot het Kathedraalse & uiteindelijk/finaal/als consumptieartikel onzinnig/rot/ongeschikt (hoezee! we deugen niet!) , maar zodra een theoretische constructie van deze omvang het nodig heeft om een andere constructie neer te halen die toevallig veel van het spraakwater tot verdampen dwingt, als een internationaal erkend filosoof het al nodig heeft om een hele wetenschapstak als nonsens af te doen, begint het voor mijn part lichtjes te stinken. Maar soit, het doorprikken van de ballon Badiou levert ook alleen maar dood plastic op, druipend van het speeksel & het opgespaarde zuur dan nog, ik wil dat liever niet in mijn gezicht krijgen.
& Ja, ik snap dat ook wel: Badiou ligt goed, het kan tellen als introductie in het milieu als er in je eerste nummer zo’n badjoep-retorieksken staat. Passon, want verderop doet men duidelijk helemaal geen concessies meer aan enige commerciële druk.
Veel van wat in Collapse verschijnt gaat dan ook regelrecht in tegen Badiou’s hoedanook regressieve beweging. Het valt nu al, blijkbaar, onder de noemer ‘Speculatief Realisme’, maar daaarover later wellicht meer, want da’s pas in nummer 3, ik heb nog maar net nummer 1 uit, allez bijna toch…
& Hé kijk: prachtige pentekeningen van Keith Tilford staan er nog in, het lijkt van opzet wat op mijn wormenmadam van een tijdje terug. En hier nog iets over de Kaballa, en iets Reza Negerestani over hoe de Plaats zelf gemilitariseerd kan worden in de context van de fundamentalistische terreur.
