de klasse ik
ik ben het doorgeefluik van je verlangen
ik heb je handen in de letters van mijn ik gevangen
ik laat je reddeloos & vochtig in je leven hangen
& je verhardt weldra tot rijm in mijn gezangen
ik zie je takken, hoor je doods verdorven liefdespraat
ik zie het witte blinken in je roodomrande haat
ik draai de poorten op je ogen in het slot
je blijft mijn stralen vinden als een blinde mot
ik ben de gaten in je traliewerk van heden
ik geef je zicht op toekomst & verleden
ik zal je armen melodie & richting geven
ik draai de lus rond je verhitte lichaam aan
ik trek je lippen dichter bij mijn branden aan
ik zet je vast, ik bind je in, je einde valt in mijn begin.
de klasse jij
jij bent afwezig als een veld van ongebruikt geheugen.
jij bent een al met niets nog opgevuld & vlak & leeg.
jij zet het afgedane op als initiële boord van het verlangen.
ik schrijf je neer & af om jou te zien & wil dan meer.
jij zuigt mijn woorden aan & gomt werktuiglijk alles uit.
jij breekt het zuchten als een muffe aanslag uit mijn keel.
jij sluipt mijn zinnen in & stelt er elk begin van uit tot nooit.
ik stamel & ik stotter, ik zoek je lichaam jankend in geluid.
jij trekt mijn vingerspieren in een letterlijk verband.
jij zet mijn ogen af & steekt mijn hand in ijs & brand.
jij jaagt het stromend bloed naar een ondraaglijk bestand.
jij houdt mij van je einder weg omdat mijn sterven je voltooit.
jij stelt je lichaam in zodat ik alles als een vaststaand feit herschrijf:
ik snoer je op & aan mijn geest, mijn ziel, dit hunkerende lijf.
de klasse U
“Woorden, ze deugen niet”
Herlinda Vekemans, Herhaald onderwerp
in Buiging ISBN 90-5655-283-X
U bent het Ene , Oorzaak, Middel & het Al.
U zegt mij van uw Wet het rijmen aan & het verhaal.
U maakt de muze af tot vrouw & mij tot haar vazal.
U buigt elk zwijgen om tot einde van uw Taal.
U zuigt het leven op, de vreugde bij de liefdesdaad.
U zaait het rot erin & in het rotte schiet uw zaad.
U snijdt de lijfjes ik, de lijfjes zij perfect op maat.
U zet de neuzen naar de winden van uw kwaad.
U spiegelt zich een spiegel in de ogen van mijn kop.
U draait de haat in haar & zet er een verlangen op.
U windt ons op & laat ons doden met uw zotskap op.
U hakt het jonge leven om, terloops, als zachte prut
U hebt het vindingrijke hier voor eigen praal & nut
in mij, in haar, in u tot op uw barre bodem uitgeput.
dv 2008, uit “101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze”
Over deze Klassen & “101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze”
De klassen ik, jij & U vormen samen de basis voor het I/O systeem van “101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze”, een tekstmachine die zich momenteel voordoet als een groeiende verzameling van zgn “eroretorieën”.
kWiet Ed ‘Al, onze ideologische huismus, wou hierover met aandrang het volgende kwijt:
“Het gaat hier allicht om een vrij subversieve strategie ter opwekking van het poëtische in de menschen door een combinatie van ouderwetse retoriek met erotiek. De Aanroepingen begeven het ook regelmatig onder de vanuit de onderbuik opborrelende poëtische stroom, maar we blijven pogen de toenemende druk binnen het verstaanbare te kanaliseren. Eens terdege aangesloten op de Slurven van het Kapitale Geluk kunnen we Pipi Langkous opvoeren, die doet dan dit & alles staat stil.”
Waarna uiteraard de Klompen van het Zuivere Nirwana maar voor het oprapen ligt.
