orchidee

kroning

nog even & de lente komt het droge
land uitgekropen, de korst barst glazig
op de kerfnaden open, danig
waait het in op de mensen & de mensen
verhalen het verhaalde

van bovenaan af de donkerte uit: kregelig
het kind schoffelt het licht naar beneden –
enkel de toplaag mijn jongen
steek niet te diep-

Izeganz strompelt & botst op het schot
met de weergalm die hem in deze woorden houdt :

ik red je mijn liefde mijn liefje ik kroon je
tot idee der ideeën, tot orchidee lik ik je
van binnenin uit in het verzwegen gezegde

ik hak je treden in mijn zilveren stilte, je
dingen versnellen tot razende letters
in de glanzende diepte, het klatert
waar je denkt dat je bent &
je bent er nog

even &

[implosie van het theater]

 

dv, 24/02/2008 23:27