Deep Throat*
Dezelfde bergen bergen
hetzelfde: te zijn aaneen,
hartstochtelijk. Peenemunde,rocketshafts, uniformen wriemelen
richting de Gloeiende Kluster van Kleur.
Aber euch, in het zog: onmemorabel.Jonge slurfen die bloedeloos hun
wasdom tot een klemnet arceren.
De streep door het berekende.Het zeer in de stem, fragiel barok
of viraal orgaan, engel met een klit
haar in de keel. Test es. Ik spuwthet spuwsel zoals wij haar spuwen.
Leef de ervaring! Be! Braak! Uit!
Gulpt. De wereld neemt de dichterwaar als een voze plooi
in de afgeschreven hoer.
O, zo rakelt hij de doffe data opschraapt de tekstsleuf open
met tuimelkruid, wooshpijn
& de bloedplof in het zand.In de schermgloed flitst het Woord
het Lijf indachtig dat de zoektermen slaafs
glijden laat tot diep in de californication-keel.Dezelfde bergen bergen
Hetzelfde: te zijn aaneen,
hartstochtelijk. (Slikt).
———————————————
* Deep Throat, de ophefmakende pornofilm van 1972 werd op 23-2 op Nederland 3 vertoont,
een aanrader is het niet echt (zet zelf uw komma’s). http://nl.wikipedia.org/wiki/Deep_Throat_%28film%29
De tekst hier heeft vandaag (24-02 – hij ‘wiebelt’ nog wat, in deze versie) meer te maken met hoe onze taal belaagd en ons taalgebruik werkterrein wordt van de vergruizing door machinale vertaling en indexering. Omgekeerd kan je daar dan natuurlijk een positief, creatief werktuig van maken. Dat inter-talige aspect van flarftechnieken in kleinere taalgebieden moet misschien nog ’s wat uitgediept door iemand die nog geen scriptieonderwerp heeft.
De brontekst is een beschrijving van een nog te releasen cd met Corsicaanse polyfoon gezang van Tavagna ( heerlijke muziek overigens). De ‘hoestekst’ is klaarblijkelijk een machinale verengelsing van een franse brontekst, ik haalde een stuk ervan nog ’s door mijn vertaalsoft met dit als resultaat (eerst de brontekst, daarna de al lichtjes bewerkte ‘vertaalde’ versie van dat ‘mEngels’) :
To be together, passionately. To make hatch the young growths on the old unmemorable trunks. That very whole Corsica resounds, of village in village, the echoes of the life, the echoes of generosity, the opening to the others without never wearying itself. It is it to what Tavagna has stuck for soon thirty years. On the lips, always, a song offered to all. “Trois words could define the Tavagna group: firstly experiments, secondly experiments and finally expériences.”
Te zijn aaneen, hartstochtelijk.
Te maken arceren de jonge wasdom op het oud
unmemorabele slurfen. Die zeerhele Corsica galmt, van de dorp in de dorp,
de nagalmen van het leven, de nagalmen
van de edelmoedigheid, de opening
naar de anderen zonder nooit vermoeiende zichzelf.Op de lippen, altijd, een gezang bood aan alle aan.
“Trois woorden konden de groepering definiëren:
in eerste instantie proefnemingen, tweede experimenteert
en eindelijk expériences.”
Net toen ik aan die lippen kwam, zag ik dat er wat gaande was op Nederland 3, een buitenpost op het nu snel vervlakkende kastjes-imperium.
Zelf zat ik toen de uitzending – met wellicht, euh, slik, grote maatschappelijke impact- gaande was, op geheel taboe-doorbrekende wijze naar Seizoen Twee van Battlestar Galactica te kijken, de Kapitale Epiek van onze Tijden, met Kapitein Adama in Coma, daar waar Het allemaal nog moet Beginnen, dus zo belangrijk is die titel nu ook weer niet, vermoedelijk.
Maar als diepe, achterliggende motivatie bij deze fragmentarische lichtbundelprojectie kan het altijd tellen, natuurlijk.
