Een berichtje op de blog van Kesselpoet Lanny Quarles bracht mij op het spoor van deze man, hij moet recent nog in Nederland geweest zijn: Core Ogg -The Coal Man aka Dan Wrath aka OpakPták aka Jorge Boehringer.
Tja. men heeft schillen nodig tegenwoordig rond het uitje van een ik.
De vispo-droedels en tekstjes in de Femme Toupee reeks- beschikbaar op Deep Oakland, zie hieronder- zijn bepaald penetrant. Deze man weet duidelijk zijn sliertjes uit de ons omringende dreun te kiezen & trekt als een volleerd neuspeuteraar de volle winst omlaag. Smullen maar:
- tekst & beeld van Jorge Boehringer met een korte introductie op Deep Oakland http://www.deepoakland.org/author?id=171
- Composities van Boehringer op ArtoftheStates.org: http://artofthestates.org/cgi-bin/composer.pl?comp=31
- dans : Monichi Fumi – klank Jorge Boehringer
( tiens, dit soort beelden zat al in mijn breintje – die ingeslotenheid in neerhangende slierten is een ritournelle bij mij, ik associeer het ook met de dansvideo´s van Sondheim waar een naakte danser als door de electrische stoten van kabels wordt ingekapseld-voortbewogen en met scènes uit Hero, die fantastische superproductie van Yimou Zhang – de ´mislukte´ aanslag op de keizer -de neerhangende doeken daar zijn natuurlijk een cliché in de oosterse cinema)
- Cosmosis video Paul Baker – klank Jorge Boehringer:
- meer muziek van Boehringer: http://www.myspace.com/coreoggthecoalman
- meer video van Paul Baker: http://www.youtube.com/user/dronetube
Ik heb het blijkbaar wel voor dergelijke drone-toestanden, tegenwoordig.
Mijn kinders vonden het geweldig maar die Cosmosis-video is er wat mij betreft al een eindje over. Dat gelakte eend new age sausje mag er voor mij wel af. Kijk het verprutst mijn zinnen al met anglicistische woord-opstapelingen (de eend).
Overdruk van de wauweldrang op gevoelige plaatsen in het membraan.
Het verpappen van de taalfuncties zal wel bij de eerste tekenen van het algehele inkalven horen. Grote brokken leemachtige aarde plonzen de brij in van het indifferente.
Civilisatierot mengt zich met pollutiepoelen tot een grijze pap. Gesmolten kappen, slijmmassa’s ontdaan van alle artificiële spanningsvelden kwakken uit de hemelen over onze spartellijfjes. Het doffe piepen van de menigte, diep onder de smurrie.
De Weerelt smelt & smeult, beurtman strompelt in de zon.
