verticale container voor poetisch zwerfvuil
Exemplarisch template voor het geharnaste muzestoten
[of hoe de genaamde dichter Delete zich wel richten kan tot zijn muze Insert, hoe hij in zijn pogingen om met het object van zijn verlangen samen te vallen, het multimediale intelli-klavier vierstrofig wel kan vaarwel zeggen, maar bij het uittypen van dergelijke toezegging het evidente gevaar loopt reeds in de eerste versvervreemding die zo’n letter- & woordafscheuring zou kunnen bewerkstelligen, op schijnbaar eeuwige wijze tussen het transcendente Home en het stoffelijke End gedurende ettelijke jaren te blijven oscilleren, in het volle & dus pijnlijke besef dat ondertussen bij elke run het lijstje Harer lichaamsdelen incrementeert dan wel decrementeert (i++ dan wel i–), dit uiteraard naar gelang de stroomsterkte van het muzestoten, waarvoor hij op fatale wijze afhankelijk blijft van extra-poeticale input. Bij een render van dit template in een medium naar keuze zal dan ook blijken dat de output slechts sporadisch een sliertje lyrieke glinstering vertoont in een verder gaussiaans grijs en egaal nietszeggend veld van banale data. Het voordeel van deze geharnaste methode is dan weer dat bij uitzonderlijk hoge muzestootsterkten (MSS) het opererend systeem gevrijwaard blijft van algehele instorting, daar waar bij niet-geharnaste varianten kritieke MSS-waarden er al vlug een bufferoverflow optreedt die een volledige systeemcrash kan veroorzaken. Recente ontwikkelingen in quantum-gerelateerde methoden zijn theoretisch veelbelovend maar het is daarbij zeer de vraag of dit soort marginaal-interessante toepassingen (er zijn er nog andere die wellicht meer onmiddellijk een return on investment in het vooruitzicht stellen, maar die worden in het grootste geheim binnen een eerder militair kader ontwikkeld) wel bij machte zijn om het nodige onderzoekskapitaal te genereren dat een doorbraak in het onderzoek naar de benodigde hardware hiervoor kan forceren]
ik heb u afgelijnd & opgeborgen:
- de uitklokkende mond bij de suiker & de waterval
- de uitgerukte tong bij de verftubes
- de spartelende onderarmen bij het wielerfestijn met de vele kransen
- de warme benen bij het stadscarrillon
- de overschaduwde vagina bij de feestversieringen
- de doorprikte oorlellen bij de geschilderde portretten
- de navel in zee gelaten, bij het zilte
- de sterachtige irissen bij de alfabetten
- de nette pinkjes bij het nette, naast elkaar
- de gevlekte anus bij de lintbebouwing
- de lakse vingernagels bij het legerarsenaal
- de lange wimpers bij de jachttrofeeën
- de glanzende hoektanden bij het servies
- de dijen bij de batterijloze rekenmachientjes
- de schimmelige knieschijven bij het ongenoegen
- de tere schouderbladen bij de kredietnota’s (snikkend!)
- de lichtjes maar toch zichtbaar behaarde bovenarmen bij de botervlootjes
de evolutie van al deze afzonderlijke identiteiten mij zo stilaan
een teveel dat niet langer zo ooit al door één man
het vermoeden & de vaste vorm
een klare lijn toch
het van geen tel is ik u evenwel
daar ik u toch
de spijt in het hart & op de lippen
[//insert your localised code here]
ik heb u afgelijnd & opgeborgen;
