Jaarlijks gooien we in de eindejaarsperiode met zijn allen genoeg over de balk om pakweg een vijftal mundiale problemen uit te kopen. Eén eindejaarskoopwaanzin overslagen (1) en we zouden ons al een pak minder zorgen kunnen maken over ikzegmaarwat aids of honger in Afrika of het milieu, je weet wel al die nare spullen waarvoor er wel ’s een stickertje afkan.
Enig idee hoeveel 200 euro maal het aantal Belgen is? maal het aantal Europeanen?
Het feit dat we dat toch doen, die jaarlijkse kuddige stormloop naar de kassa’s voor hopen totaal overbodig spul, dat lijkt alleen maar een noodzakelijkheid, een onontkoombaar gevolg van sociale verplichtingen etc.,
‘we mogen toch nog wel mekaar graag zien zeker en dat laten zien’
Woeha.
Iedereen wéét dat het zo niet werkt. Hoegenaamd niet.
Er is geen kind ter wereld dat u niet zal begrijpen als je het uitlegt dat het niet opgaat om voor 2, 3-honderd euro cadeautjes te kopen terwijl er elders massaal gestorven wordt. Terwijl diezelfde driehonderd euro vele levens zou kunnen redden, anderen kansen geven tot minimale zelfontplooiing, iets wat voor uw spruiten een vanzelfsprekendheid is.
Of dat andere kindertjes die net zo graag willen gezien worden als zij die massaal gekochte plastieken brol in elkaar dienen te draaien tegen een hongerloon.
Voedt u zelf op en uw kinderen zullen u en zichzelf veel liever vinden. Zij zullen u en zichzelf dankbaar kunnen zijn.
Koop ’s wat minder.
Affectie of kindergeluk koop je niet in de speelgoedwinkel.
Sla het roer om.
Begin bv nu zaterdag door mee te doen aan de mondiale koopstaking. 23 november (24/11 in Europa) is het
Buy Nothing Day / Koop-Niks-Dag / Journée sans Achat
Hou op met die sissende sussende excuses, dat hemeltergend nijdig uw koopkracht botvieren om uw eigen geweten klein te krijgen.
Leer ’s nee zeggen.
Op de Boulevard des Alliées versmelten de manhaftige
Geschenkenshoppers asfaltig tot het KopersBlok.
Messcherp & pijlsnel doorvlijmen vanuit zwartlederen etui’s
de kredietkaarten de Banksysspleten. Het ratelt euro’s,
de euro ranselt de dollar van de koersborden.
Krepeer toch wat sneller, gij loze Afrikanen, want aan de
andere kant van de stad vervlechten zich alreeds de kordate
Strijders voor het Behoud van Werk en Gratis Sex tot het
hechtere Ekstatisch Jobfront. De stad davert, de eisen
overstelpen, wagens rijden volks het volk in.
Dan haalt het KopersBlok uit met een hartverscheurend
Levend Verslag van het Niet-Vijfvoudig Bekerstgeschonken
Kind. Balancerend op de rand van het Moreel Toelaatbare staat
het Kind afgebeeld met in de trillende hand 1 van 2 loopstelten.
De deuren der ondergronds-volzette parkeergarages kletteren
van verontwaardiging, het stadscarillon zwijgt veelbetekenend.
De goden snellen stilzeisend door de lucht. Aders verklonteren.
Even later donkert weer het leven blauw & bloedeloos boven
de versteende nevelen.
