Champ d’action

…

wakker worden liggen zweten moeite doen
om het zich dichtende gedicht te definiëren
als een streng trajecten door de lexicale ruimte

voortgedreven door x aantal partikel-uitstoters

öder vleermuiszuigende vidangeuses óder

engelwerpende kambuizen 1 & al vlam

vocht alom ontvlammend de volle volle onbewuste

onschuldige zuiglucht

– haar onschuld paaps, het phishen van religie
als vervuiling of in welke richting ook het gif
je gezondheid wil ondermijnen/ontginnen
de hoeken van ieder der alle dingen

blaffend in je gezicht er is een heerzijde
aan alles – weer zo één
van het soort dat hun liefde

spuwt nul spelt punt hoort boort

be hoort punt mij toe kom b v

zal het ooit
eindigen nee
het zal nooit
eindigen aan
de andere kant

van het einde zit er nog een eind
dat het hoekje omgaat naar
het boven-eindse

een zin van mijzelf:
de senseo vernulling de
Rafaelitische transfiguratie

van atie

weer een tevreden kopje koffie
dat naar milla’s bochtwerk
buigt & wenkt

een verlustigend verglijden in het blauw

van de heilige baai
elk visje is een ietepiete maagd maria
elke kokosboom buigt van de schatjes
jihad martelaren klaar om op je oofd

te valhallen prikk’lend je dringding
oh oh zo rihihitmisch

ma drid

ma torentjes toch

ma ma

mu mm ie

de para-nautika
van het bewaren
de nieuwste gulp der
Ungry Young Scientists levend

vanop de UYS-conventie

pal op het plekje autochtoon
dat nog onbezoedeld was

wat is uw groep oh ik ben nog niet

baf op de kop
knal de knieschijven open
eender waar het sap maar
geextraheerd kan worden

maar maar maar het einde is
altijd dichter bij
het oor
dus

zing liever een luufdusluid
o hoe schoon niet ruiken uw verzen
het zijnzweet der angstbuilen

de orror van het orribiele
de stank der bevrijding
bevrijdende de diepe zongen

der verzogen geesten

allen zijn wij
terug bij af op het punt
der cirkelquadraturen
cirkelend hoog

boven het liber libelli
zwaaiende bovenhoofds
de surfplank van sorry
ik kan je nu niet meppen

ik moet mij haasten
mij reppen om

te gaan
zitten breien

komt altegader in het nuhu
het rauwe oog van uw oorlog
in uw nergens

het fractalenfjordje
dat je maakt al postend proestend waterspottend
waterpostend postend ende

kom doe mee doe mee met de jouissance
der nieuwste Parijse vomitteuses
begeleid door Herr Composor
signeur Da Capo
hetzelve

alle mieren breien
in dezelfde wereldwijde
mierenbreifabriek aan
dezelfde mierecodebrij

oh maar het verlangen
oh maar het lijden
oh maar oor
de ana annihi inhaleur

van de traditie die
naar achteren het heden
instuikt, mevrouw de literator:

(van haarzelve dezelfde)

het gouden jongensmeisjemoeras
der leegheid dat hoekt & haakt
in haar & vandaar in het het

het HET dames en heren
het HET

und
daar
is het ijs
alweer

so
het ego is een magnum
het laagje chocola is dun

breed breed
dun
breed
wei

in feite is alles wat er rest een wonde
die zichzelf bezeert de inscriptie schrijft
zichzelf in het champ d’action
in feite

verbergend con plafond
het selige zalige virtuele
een gebied

dat de-
ter
ter
terri
torialli ah f***
dat krijg ik niet gebekt
voor het substantief
van de noen droog is

een gebied waar al het sterven
de reeds gestorvenen uit-
alanceert

de nulzone van dit is van mij
dit spinneweb is helemaal van mij
de spinnen zijn al lang vrij maar
hier ben jij jij jij welko welko

welkom in mijn zinnepara
parapara
disio re mi do

…

[untsoweiter]

Champ d’action

…

wake up sweating trying to define
the pome’s poeming as a skein of trajectories

through lexical spaces driven on by x number of

particle-emitters öder bat-sucking vidanges

öder angel-throwing combe-busters all flame

all fluid all igniting the full full unawareness of
innocent air
– its innocence is popal, phishing religion
as pollution or whichever way the toxic
wants your health to be ruined/furthered

into gain today – angles of any things

barking in your face there’s a different angle
to everything – another one

throwing their love
spit zero spelling dot belong

be long dot to me com e g

will it ever
end no it will
never end at
the other side
of end is more end

to end-angle
the beyond-end

oh look a sense of my own::

senseo anullment
the Raphaelic
transfiguratio

of ation

another cup of coffee well bent
along the curvature of milla’s way

a lustfull glide into the blue
of the holy lagoon

its every fish a tiny mother mary
and a coconut treebulging with
darling jihad
martyrs to fahall on your ead
and prickly your throngthrall

oh so oh rhythmically

ma drid

ma 2 towers

ma ma

mu mm y

the para-nautica
of preservation
the latest gush of the
ungry young scientists convention

hitting the natives
where they haven’t been hit yet

what’s your set oh i havent been

bang on the head

wide open go the kneecaps

anywhere the juice can be extracted from

but but but the end is
always nearer to
the ear
so

singa song uvluv instead

o how i loooove ur pome
its sweatness the cool
orror of the orribulthe stench of liberation
liberating the
sungs of the lust minds

we’re all
back to squaring circles
high above the liber libelli
waving a surf plank

as an excuse

sorry i can’t hitya
i gotta be
running to get
nitting

all to gather in the now wow
the raw war of nowhere
the fractal fjord of
posting spotting posting

please join us in the jouissance
of the latest Parisian vomitteuses
accomponied by da composor
signeur da Capo
itself

all ants nitting
in the same worldwide
nitting-factory
of ant-i- code

oh but the languishing
oh but the suffering
oh but the ear’s
the ana annihil inhalator

of tradition running backwards

mr literator herself:

the golden boygirlswamp of emptiness

angling his it into her it into its it

the IT ladies & gentlemen

the IT!

und

out

comes the

ice

again

so

the ego’s a magnum

its chocalate’s thin

wide wide

thin

wide

wei

in fact all that remains’s a wound

hurting itself the inscription inscribing

itself into

the champ d’action

in fact

concealing con ceeling

the zelig zalige virtual

an area

the de-

ter
ter
terri
torial a f***
no way i can pronounce that
word before the noun of noon

where all the dying
outbalances the ones past
dying

the zero zone of this i own
the cobweb’s all by me the spider’s
gone i set them free but here you are
be welco welco welcome
to my pleasure

dome toy re ry

…

[untsoweiter]