De deur gaat niet open. Wanneer gaat de deur open? De deur gaat nooit open. Zwijg. Halfweg je werktijd & je hebt nog niet eens je eten verdient. De score in de linkerhoek maak je niks wijs. Hou van haar stem. Adem in, adem uit.
Sneller die rechterhand. De wol van haar trui knarst op haar huid. Ze had het koud. ‘Heb je het koud ?’ Begraaf je gezicht : geur bijstellen, & de indrukbaarheid van de stof, hoe je de haartjes tussen je vingers kan pletten tot een plaatje, net hondenhaar.Meer nadruk op ‘zien’. De zweetplek & het kleven van je huid op het leder van de fauteuil, nu je opstaat, trui van de vloer raapt. Wol op je arm. Chips op de vloer. ‘Niet doen : zo maak je d’r gaatjes in.’ Wol glijdt van de vloer op je arm, op haar buik & een bos haren duikt als een mol door de halsopening. ‘Heb je het koud ?’ Minder zaad in die spermavlek, je had al een week teveel gedronken. Begraaf je gezicht, priem met je pink door de wol naar de huid van haar buik. De tekening in het behang vervaagt tien frames langer, verdomme toch, het was een PAL-tape! In godsnaam :Cat People / Paul Schrader / Europa : dan weet je toch wel dat het PAL moet zijn : méér frames, méér pixels, méér lichtdynamiek. Rustig. Hou van haar stem. Begraaf je gezicht. Meer nadruk op ‘zien’. Het geluid van huid die loskomt van het leder. ‘Heb je het koud ?’ Priem met je pink. Een harde tepel.
‘Toe nou : ik wil dit zíen !’
Een hond, nietsvermoedend. Je staat achter hem, hij is je aanwezigheid vergeten, je hebt een stok in je hand. Hoelang voor je hem slaat, krimpt die hond in elkaar?
