n.v.d.r.: hier vind je alle Herakleitos-gedichten die al eens de revue gepasseerd zijn als ‘Gedicht van de dag’ en dus hopelijk ontdaan zijn van taalfouten en enigszins ‘geredigeerd’. Om het nog wat ingewikkelder te maken is er ook nog eens een aparte Herakleitos-blog waar je zelfs aan kan meewerken: 123 Manieren om Herakleitos te lezen
B21
klankkoord
(voor i.d. & a.c.)
er is het wit
er is het zwart
we lopen er verloren
het oog valt immer tussenin
het wit is hard & oogverblindend
het zwart is hard & ondoordringbaar
je komt niet uit het zwart (het is te hard)
je komt niet in het wit (het is te hard)
ik ben het wit & we gebeuren &
jij bent het zwart & we gebeuren
& we gebeuren soms ook andersom
hier & hier & hier
is wat er op ligt
& wat er op ligt
ligt er tijdelijk:
de koord ervan is doorgeknipt.
het vuur raast over onze armen
het wiel breekt elke zin: wij
maken met elk einde een begin
het liggen & het breken is het onze
& het vloeiende bloed is het onze
& het bloed klokt open tot een roos
je zegt: zet nu je woorden af (in dit kristal
zal je me vinden) & ik zet
de woorden af & oef
zeg jij het woord staat af
we knielen & we kussen het zwart wit
& het wit zwart & de roos
ligt open op de harde steen
de roos bloeit op voor alle ogen
op de koude steen
de koord snijdt door de keel.
je zegt je bent je ogen &
mijn ogen zijn het rund
dat aan je nek ligt
vastgeklonken
je zegt je bent je mond &
mijn mond ligt open
voor het lied dat naar
je stilte tongt
het zingen gutst mij uit
dat dan in jou begint
ik ben het donker niet in de garage
ik ben de stilte niet er rond
ik ben een zwart geluid
je zingen is de wereld
& je zingen is mijn mond
de koord zat in de klank
de koord is uit de klank
geboren, dood is alles
wat wij wakker zien.
B47
herderin
Met het ene roze handje in de heup
& het andere hoog alsof
er in de haar omringende ruimte
een belangwekkende scheidslijn
viel waar te nemen,
in een niet aflatende poging
om het halsstarrig fluitende herdertje
van zijn berg neder te laten dalen,
draait,
op vastgestelde stonden,
in schokjes de herderin
weg & weg
van de noodzaak haar beweging
te moeten aanzien.
De herdershond,
met ere arm aan pootjes
& zichtbaar gammel op zijn sokkel
blijft als een hond
geolied glijdend
rondjes rond haar doen.
Van het vlugge oordeel
over de gewichtigste zaken,
verlos ons heer.
B55
bijwerkingen van de zon
‘proton ta peri tas archas’.
Aris. Fys. 184 a,15
tingeling van dingen zo floepen hier de schermen aan & op
als daken richten zich in lettersneeuw verpakt de klanken.
ik stroom er in & uit met resten oceaan, mijn vocht hertaalt
zich naar zacht gefluit of ruis. koel een oester op de tong
leg ik te vondeling, versluis dit oorlogskind van mond
tot oog tot mondeling: een zin verparelt fijne korrels
in het slijmen van verlangen waarin men proeve de droeve
ondergang, de medeklinkers ik van mijn verguisde naam.
waarvan het zien & horen lering geeft, daar hecht ik
al mijn daden aan. zeker, het is als rode reus dat ik bestraal
de diepst geborgen hoeken van elk privaat verrot bestaan.
& jij kraaiendiva, jij leest niet eens mijn leven hier,
jij klikt mij weg & likt een ander aan, jij heerst & zucht
soeverein in jouw gebrek aan lucht als onbeschenen maan.
B60- B32
trede
Een trede lager is het beeld,
versluierd in de geur
van zachte zeep en lijf,
het glijden over het chroom
van de leuning, de opwaarts
zwevend neergelaten
slanke hand
een oogwenk hangende,
verscherpt door een plotse inval
van licht op de leuning
van het soort
dat zich niet noemen laat
of van de god de naam wil dragen,
stokt & dreigt dan
je in je val, het in je haast
ternauwernood de rand aantippen
van de treden die je liever
overslaat, te vellen,
je als een kattenjong ter dood
op de blauw gevlamde steen
te laten smakken
van de inkomhal,
waar het zich balde
& wonderlijk tot de woorden
ontplooide :
de weg omhoog, omlaag,
is één & dezelfde.
